Docent-van-het-jaar-verkiezing heeft weinig met kwaliteit te maken

Als ik dit schrijf ben ik in Californië en het is Super Tuesday. Dit een keer live meemaken is ‘just great’. Nadat ik gisteravond uit onze semi-selfdriving leen-Tesla P90D stapte voor boodschappen bij de TraderJoe’s sprak iemand me aan: ‘Wilt u uw handtekening zetten voor een hoger minimumloon?’

Hoe je in de VS een presidentsverkiezing wint, lijkt mij vrij simpel. Je moet vooral niet te veel je verstand gebruiken. Het zijn bij de massa vooral emoties die het stemgedrag bepalen, net als bij andere complexe beslissingen, zoals verzekeringen. De non-verbale aspecten en vooral ook de naamsbekendheid lijken de belangrijkste factoren voor succes. We kunnen beter kijken en voelen dan denken, en het gevoel van herkenning wordt universeel als positief ervaren. Bekend maakt bemind. Trump laat ook weer prachtig zien dat de ratio bij verkiezingen bijzaak is. Iedereen kende hem eigenlijk al van naam, en daarna was het nog slechts een kwestie van continu aandacht blijven trekken. Zeg leipe tenenkrommende dingen en je groeit in populariteit. En is je verhaal niet leip of vermakend genoeg, koop die aandacht dan door middel van reclamecampagnes.

Kies Ries

Maar hoe zit het eigenlijk met onze eigen presidentsverkiezing, die binnen de HvA? Ik bedoel natuurlijk de Docent-van-het-Jaar-verkiezing. Sinds ik bij de HvA werk, heb ik mij verbaasd over deze verkiezing die de Asva al jaren in samenwerking met de HvA organiseert. De faculteitswinnaars lopen tijdens de finale in smoking door Carré als genomineerden voor een Oscar. De eerste ronde is op basis van het aantal stemmen van studenten. Wel met een weging, zodat niet het absolute aantal stemmen telt maar de verhouding tussen het aantal studenten en docenten per opleiding de doorslag geeft. De finale wordt beslecht door een jury bestaande uit ‘experts’. En toch lijkt een vrouw dezelfde winkans te hebben als een acteur met een donkere huidskleur bij de Oscars.

Dit jaar heb ik geprobeerd om faculteitswinnaar te worden van de faculteit Digitale Media en Creatieve Industrie. Als ik zo arrogant ben om te denken dat ook deze verkiezingen simpel naar de hand gezet kunnen worden, moet ik dat ook maar laten zien. Nu hebben alle presidentskandidaten een duidelijke slogan. ‘Make America Great Again, ‘Feel the Bern’, maar wat wordt die van mij? Wat moet een docent zeggen waardoor studenten op hem stemmen, in het geval je uitgaat van een hoofdzakelijk emotioneel mensbeeld? Mijn eerdere slogan ‘Kies Ries’ was goed voor een tweede plek in de medezeggenschapsraadverkiezingen van de HvA. De eerste plaats veroverde een quasi-manager, geen echte docent dus, die zelfs een eigen ‘secretaresse’ heeft. Een goed campagneteam is, naast een pakkende slogan, ook goud waard.

CTRL + ALT + DLWO

Ik koos als slogan ‘CTRL + ALT + DLWO’. Verzonnen door een geniale student van mij. Dat leek mij wel effectief, want ik ken echt maar één student die DLWO prima vindt. Maar door onderzoek kwam ik er achter dat ook deze student de slogan ‘CTRL + ALT + DLWO’ niet snapte. Dat is voor een campagne wel een probleem. Een slogan moet echt iedereen direct snappen. Ook een 18-jarige Mac-gebruiker die niet weet wat CTRL+ALT+DELETE in Windows doet.

Volgens de Asva gaat de Docent-van-het jaar-verkiezing om de kwaliteit van het onderwijs. Een goede docent krijgt veel stemmen, is de achterliggende gedachte. Maar dan moet ik onmiddellijk denken aan meneer Van Raak, mijn docent Nederlands op de middelbare school. God, wat heb ik die man destijds gehaat. Al kon mijn moeder wel lachen om zijn dicteezinnen waarin pitbulls brugklassers aanvielen en opaten. Deze man reed in een rode Lada en was Oudhollands streng. Hij zat me voortdurend in mijn nek, terwijl ik gewoon wilde chillen. Maar oh oh, wat heb ik achteraf gezien veel van hem geleerd! Mijn lichte vorm van woordblindheid had hij onmiddellijk door. Al het extra huiswerk dat ik van hem kreeg als gevolg van zijn diagnose was een levensles – en het begin van mijn genezing. Ik kan inmiddels na veel extra oefenen weer zien. Zijn lessen waren zuur voor mij, maar bleken later heerlijk zoet.

Vers onderwijs

Inmiddels sla ik hierin door en denk ik zelfs af en toe dat ik een copywriter ben. ‘Vers onderwijs’ is de slogan die ik heb ontwikkeld als alternatief voor wie ‘CTL+ALT+DLWO’ niet snapt. Vers onderwijs, dacht ik. Dus niet ‘future proof’, modern, cool of excellent onderwijs. Nee, vers onderwijs met veel vitamines, dus vooral op de langere termijn goed voor je als student. Om een passend beeld te gebruiken: wil je nu een Bounty of straks een wortel? Kies je voor de wortel, dan kies je voor vers onderwijs. Stem in dit geval op mij als docent van het jaar! Maar is dit allemaal te ingewikkeld voor je, dan kan ik je direct gedurende zestig minuten vers onderwijs laten ervaren. Stem je op mij als docent van het jaar, dan krijg je namelijk een pakje Stimorol ‘60 Minutes of Freshness’ kauwgom. Vooral het uitdelen van deze kauwgom heeft mij veel stemmen opgeleverd. Slechts een paar studenten lieten zich niet omkopen. Het verlangen naar een frisse adem is blijkbaar onweerstaanbaar.

Inmiddels is de uitslag van deze verkiezing bekend en weet ik dat ik tweede ben geworden van mijn faculteit en de finale in Carré misloop. Maar wel eerste van de opleiding MIC, wat vreemd is want ik geef aan die opleiding amper les. En verder is een tweede plaats toch niet gek voor een docent die lessen statistiek geeft aan studenten die grotendeels niet weten wat kwadrateren is – en het vooral ook liever niet willen weten. Dat mijn uitleg van de Standaard Deviatie op YouTube de populairste van Nederland is, zou je nog als argument kunnen gebruiken. Die populariteit van mijn uitleg op YouTube is misschien wel de enige echte verkiezing van docent van het jaar. Maar zo’n argument snijdt geen hout, want dan had ik eerder hoog moeten scoren. Nee, die gratis kauwgom en mijn campagne hebben het verschil gemaakt. Die stonden garant voor de tweede plaats.

Tweehonderd pakjes

De eerste plaats heb ik niet gehaald, omdat ik een paar basisfouten maakte. Bij de Makro had ik tweehonderd pakjes kauwgom als campagnemateriaal gekocht. Maar na honderd pakjes ter promotie te hebben uitgedeeld, ben ik gestopt. Ik dacht namelijk dat ik er al was. Ik ben dus niet tot het gaatje gegaan. Een klassieke basisfout. Verder is het niet handig twee ingewikkelde slogans te hebben, maar eentje die iedereen snapt en voor iedereen relevant is.

In onze faculteit winnen vrijwel altijd docenten ICT of CMD. De winnaar van dit jaar is ICT-docent Ferry. Vorig jaar werd hij tweede. De winnaar van vorig jaar was tevens meervoudig winnaar: CMD-docent Charlie. Dat kan gedeeltelijk verklaard worden doordat CMD-studenten veel meer stemmen als bij andere opleidingen. Dat dit gebeurt, is een compliment waard. De studenten van CMD zijn op een bepaalde manier veel meer bij hun opleiding betrokken. Al is dit toch vooral een goede teamprestatie van de docenten bij CMD en niet die van een individuele docent. Charlie wint dit jaar overigens niet omdat door een nieuwe regel ex-winnaars vier jaar lang uitgesloten zijn van deelname. Een wonderbaarlijke maatregel.

Duidelijk is dat het tijd is voor vernieuwing van de verkiezing Docent-van-het-jaar. Het kan niet alleen gaan om afgekochte populariteit of snedige slogans.